મત્ત છે વાતાવરણ વરસાદમાં,
યુગ, સદી, દિવસો ને ક્ષણ વરસાદમાં.
મનને શું કરવું કઠણ વરસાદમાં ?
તું ત્યજી દે આવરણ વરસાદમાં.
કંઈ પુરાણા બંધ તૂટતા જાય છે,
કંઈ નવા ફૂટે ઝરણ વરસાદમાં.
ઉચ્ચતા ખુદની ત્યજીને આખરે,
નભ ધરાનું લ્યે શરણ વરસાદમાં.
મન કરે તો મન મૂકી ભીંજાઈ જા,
આમ ટીપાંઓ ન ગણ વરસાદમાં !
હું ઉકેલું છું આ વાદળની લિપિ,
ના ! નથી રહેવું અભણ વરસાદમાં.
લ્યો, ફરીથી આ વખત પણ જઈ મળ્યાં-
અશ્રુબિંદુ બે કે ત્રણ વરસાદમાં.
મેઘ મૂશળધાર અંદર ને બહાર,
યાદ આવે એક જણ વરસાદમાં.
No comments:
Post a Comment